czas III
chwila, moment, pora
Ach, ja pamiętam czasy, kiedy do Ojczyzny Pierwszy raz zawitała moda francuszczyzny! (I) Bo teraz Napoleon, człek mądry a prędki, Nie daje czasu szukać mody i gawędki (I). Żałował, że go tylko widział idąc z lasu I że przymiotów jego poznać nie miał czasu (I). Owoż pan Stolnik nieraz wzywał tego zucha I ugaszczał w pałacu, zwłaszcza w czas sejmików, Popularny dla jego krewnych i stronników (II). różnie sądzą strony I spór na dalsze czasy trwał nie rozstrzygniony (II). Że potem ona, żyjąc w stolicy czas długi, Wyrządziła nieźmierne Sędziemu usługi (II)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas